Bieda i uprzedzenie
Oryginał opublikowany w języku angielskim przez Reginę Ebner
Zrozumieć ubóstwo: perspektywa osobista i faktyczna
Co wiecie o ubóstwie? Jeśli jesteście podobni do mnie, prawdopodobnie macie jakieś pojęcie o statystykach i związanych z nimi wyzwaniach. Jako osoba z doświadczeniem zawodowym w edukacji, widzę z pierwszej ręki związek między poziomem kwalifikacji a ubóstwem. Osoby pracujące nad podstawowymi umiejętnościami są prawdopodobnie świadome osobistych zmagań osób zagrożonych ubóstwem lub żyjących w ubóstwie. Pomimo swojego znaczenia, ubóstwo pozostaje mało dyskutowane w narracjach politycznych, a nawet ostatnie kampanie wyborcze w krajach UE rzadko podkreślały ubóstwo jako kluczową kwestię.
Jeśli spojrzymy na fakty, ubóstwo i ryzyko ubóstwa obejmuje dużą liczbę osób.
Kwalifikacje edukacyjne i poziom ubóstwa są ze sobą ściśle powiązane. W 2022 r. prawie jedna trzecia (29,5%) populacji UE z niskim poziomem wykształcenia (poziomy ISCED 0-2) została uznana za ubogą. Dla kontrastu, tylko 9,2% osób z wysokim wykształceniem (poziomy ISCED 5-8) borykało się z ubóstwem. Osoby o średnim poziomie wykształcenia (poziomy ISCED 3-4) miały 18,0% wskaźnik ubóstwa. Dane te podkreślają kluczową rolę uczenia się i edukacji dorosłych w poprawie perspektyw zatrudnienia i sytuacji życiowej. Jednak liczne bariery - takie jak koszty szkoleń, ograniczony dostęp do programów szkoleniowych w firmach, kwestie transportu, nieregularne godziny pracy i brak opieki nad dziećmi - często utrudniają jednostkom kontynuowanie edukacji.
Zrozumienie statystycznej korelacji między osiągnięciami edukacyjnymi a ubóstwem podkreśla kluczową rolę uczenia się i edukacji dorosłych. Jednak pod tymi liczbami kryją się liczne bariery, które utrudniają jednostkom rozwijanie umiejętności i poprawę sytuacji życiowej.
Edukacja dorosłych może być pomocna dla ludzi, aby mogli awansować w swojej pracy i/lub poprawić swoją sytuację życiową w inny sposób, ale nadal istnieje wiele wyzwań do pokonania. Koszty i brak dostępu do szkoleń, brak transportu, nieregularne godziny pracy, brak opieki nad dziećmi, to tylko niektóre z barier utrudniających naukę.
Wyzwania systemowe: lepkie podłogi i lepkie sufity
Mówiąc bardziej ogólnie, jeśli spojrzymy na możliwości ludzi w zakresie poprawy ich szans życiowych, staje się oczywiste, że istnieje szereg barier i wyzwań, które są wbudowane w system. OECD mówi o „lepkich podłogach” (słabe zdrowie z powodu ubóstwa utrzymuje się przez pokolenia, możliwości zatrudnienia i edukacji pozostają takie same, efekty edukacji są związane ze statusem rodziców itp.) i „lepkich sufitach”, które zapewniają, że osoby z lepszymi możliwościami zachowają je dla swoich dzieci (możliwości zatrudnienia, osiągnięcia edukacyjne i bogactwo pozostają podobne do rodziców). Krótko mówiąc, jest to kwestia „biedni pozostają biedni, a bogaci pozostają bogaci”. Niepokojące jest to, że te nierówne szanse faktycznie się powiększyły w ciągu ostatnich kilku dekad. Oczywiste jest, że ubóstwo jest złożoną kwestią i obejmuje wiele obszarów polityki.
Wiedząc o tym, zawsze jestem zdumiona, gdy czytam niektóre artykuły w gazetach lub komentarze w mediach społecznościowych. Spróbuję podsumować komentarze, które pojawiają się raz po raz:
- Biedni ludzie są biedni z powodu złych decyzji (według niektórych komentarzy może to również obejmować posiadanie dzieci).
- Pieniądze otrzymywane od państwa są wystarczające, każdy może wyżywić rodzinę za [wstaw śmiesznie małą kwotę] miesięcznie
- Jeśli jesteś biedny, dlaczego masz lub używasz: telefonu komórkowego, telewizora, samochodu, czegokolwiek
- Ludzie powinni pracować, są po prostu leniwi (neguje to fakt, że wiele osób zagrożonych ubóstwem faktycznie pracuje itp.)
Czasami wydaje się, że, mentalnie, mocno tkwimy w XIX wieku. Biedni ludzie powinni być cicho, siedzieć w domu przed świecami (byle nie za dużo) i być wdzięczni za wszelkie jałmużny, które mogą otrzymać. Po prostu o nic nie prosić. Niech się wstydzą swojego ubóstwa.
Polityczny i społeczny kontekst ubóstwa
Zawsze zastanawiam się, dlaczego i jak ludzie dochodzą do takich wniosków. Częściowo jest to kwestia polityczna: może chodzić o cięcia świadczeń socjalnych, zawstydzanie migrantów, nastawianie ludzi przeciwko sobie. Reszta wydaje mi się bardziej złożona.
Wspomniane powyżej badanie OECD wskazuje, że obecnie więcej osób jest zagrożonych popadnięciem w niestabilną sytuację niż wcześniej. Czy to myślenie życzeniowe, że można temu zapobiec, zachowując się w określony sposób? Większość osób, które nie mogą polegać na finansach rodzinnych, prawdopodobnie zdaje sobie sprawę, że ubóstwo może przytrafić się i niespodziewanie i różnym osobom. Rozwód, utrata pracy, choroba, wypadek - kraje europejskie mają zabezpieczenia na wiele z tych sytuacji, ale nie są one zbyt wysokie i można dać się zaskoczyć, wpadając w pułapkę, na przykład pracując w jednym (lub więcej) z niepewnych zawodów, które nie mają zabezpieczenia społecznego. Gdy spojrzymy na emeryturę, widzimy jeszcze więcej pułapek - ludzi, którzy muszą utrzymać się z minimalnych emerytur.
Na drugim końcu spektrum mamy dobrze sytuowanych / bogatych ludzi, z których niektórzy są przekonani, że zasługują na swoje bogactwo dzięki własnej ciężkiej pracy (nawet, jeśli pieniądze były w rodzinie od pokoleń) i że są lepsi od innych, biedniejszych ludzi. Możemy również rozważyć postawy kulturowe oparte na podstawowych koncepcjach religijnych (od obowiązku dawania biednym po związek między bogactwem a wyższością).
Rola edukacji dorosłych w walce z ubóstwem
W każdym razie, co to ma wspólnego z edukacją dorosłych? Uważam, że musimy więcej mówić o ubóstwie w Europie i w naszej najbliższej okolicy. Musimy wspierać działaczy na rzecz walki z ubóstwem i prosić ich o bycie ambasadorami (i wielu naszych uczniów właśnie to robi). Musimy dowiedzieć się, co działa a co nie (na wielu różnych poziomach), od polityki po oddolny aktywizm. Musimy podnieść zasłonę wstydu, która otacza ubóstwo i zacząć mówić o nim otwarcie, dyskutować i definiować możliwe rozwiązania. Edukacja dorosłych może i powinna to zrobić.
Drodzy czytelnicy, bardzo chciałbym dowiedzieć się od was więcej. Czy macie więcej / lepsze spostrzeżenia na temat przyczyn uprzedzeń? Czy macie ciekawe przykłady tworzenia debat na temat ubóstwa i zwalczania uprzedzeń wobec osób ubogich?
Komentarz
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
Artykuł porusza trudne, ale…
Artykuł porusza trudne, ale istotne kwestie dotyczące powiązań między edukacją, ubóstwem i postawami społecznymi w Europie. Zgadzam się w pełni, że to bariery systemowe i społeczne utrudniają poprawę sytuacji życiowej osób ubogich, a także że nasze uprzedzenia i stereotypy utrwalają te problemy. Zastanawiam się jednocześnie jakie konkretne działania w ramach edukacji dorosłych mogą skutecznie przeciwdziałać ubóstwu i zmniejszać związane z nim uprzedzenia? Oraz –w jaki sposób można zmotywować osoby zamożne i uprzywilejowane społecznie do większego zaangażowania w walkę z ubóstwem? W tej ostatniej kwestii niestety nie jestem optymistą ;-(
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
Bardzo uderzył mnie przykład…
Bardzo uderzył mnie przykład, który niedawno usłyszałam. Dokładniej porównanie naszych zachowań. Jak łatwo przychodzi nam negocjowanie ceny lub wynagrodzenia z osobami sprzedającymi własne warzywa na targu, człowiekiem, który za kilka złoty pomoże nam wykonać jakąś ciężką fizycznie pracę. Równocześnie przepłacając za kawę na wynos czy kolejne ciuchy w sieciówce. To jedna z refleksji, która znacznie zmieniła moją optykę,
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
pauvreté et éducation des adultes
Dear Gina, ton article est tout à fait utile. Il montre bien que nos sociétés n'ont pas progressé, que la pauvreté s'installe durablement, alors que nous voyons plus de riches qu'ils n'y en a jamais eu sur notre continent. Nous voyons aussi du mépris envers les pauvres. Tu as raison de dire que les schémas évoqués sont des schémas d'un autre siècle. Il me semble que nous devons sortir d'un modèle néo libéral, qui considère que la lutte contre la pauvreté est sociale et d'assistance. Il faut au contraire renforcer les mécanismes d'éducation pour que chacune et chacun ait les moyens de trouver une place dans la société. Et il faut que nos états sortent de l'assistance pour aller vers la cohésion sociale par l'éducation. Merci encore Gina pour tes avis si justes et utiles. David LOPEZ
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
Poverty and prejudice
The blog “Armut und Vorurteil“ by Sprachunion Chemnitz analyses the close links between educational attainment, poverty and social prejudice, and highlights how difficult it is to break the vicious circle of poverty. A central question that arises is Why does poverty often persist and how do social prejudices and systemic barriers contribute to this?
Sprachunion Chemnitz makes clear that poverty is not simply the result of individual choices, but that there are deeper social and structural barriers that make it difficult for those affected to escape.
Poor people often face prejudices that attribute their situation to supposedly bad personal choices. For example, a common argument is that people living in poverty have brought it on themselves by making bad choices. Another is that they 'don't work hard enough' or that social benefits are enough to cover their living costs. However, such arguments overlook the structural barriers that prevent many poor people from improving their situation through their own efforts. For example, the blog points to the lack of childcare, irregular working hours and limited access to training programmes that often stand in people's way. Without this support, it is often difficult for people to develop or progress in their careers, even if they are motivated to do so. The preconception that poverty is the result of laziness therefore fails to recognise the real challenges these people face.
Sprachunion Chemnitz shows that education plays a key role in reducing the risk of poverty. The statistical correlation between the level of education and the likelihood of poverty is particularly revealing: people with a low level of education are significantly more likely to be at risk of poverty than those with a higher level of education. At the same time, however, there are significant barriers that prevent people with low levels of education from improving their situation through further education. The concept of 'sticky floors' and 'sticky ceilings' is a powerful illustration of this: people from poorer backgrounds often remain 'trapped' in their social class because they lack opportunities for education and upward mobility, while wealthier people pass on their privileges to their children. These systemic barriers lead to the intergenerational transmission of poverty and show that it takes much more than individual efforts to improve one's own situation.
Sprachunion Chemnitz shows that education plays a key role in reducing the risk of poverty. The statistical correlation between the level of education and the likelihood of poverty is particularly revealing: people with a low level of education are significantly more likely to be at risk of poverty than those with a higher level of education. At the same time, however, there are significant barriers that prevent people with low levels of education from improving their situation through further education. The concept of 'sticky floors' and 'sticky ceilings' is a powerful illustration of this: people from poorer backgrounds often remain 'trapped' in their social class because they lack opportunities for education and upward mobility, while wealthier people pass on their privileges to their children. These systemic barriers lead to the intergenerational transmission of poverty and show that it takes much more than individual efforts to improve one's own situation.
To sum up, the article powerfully demonstrates that poverty is a multifaceted problem that is due less to individual than to structural factors. The idea that poor people need only change their lifestyles ignores the complex social interrelationships and the often insurmountable obstacles they face. Here I see a duty on the part of politics and society to remove structural barriers and develop targeted education and social support programmes. Only if we create an awareness of the systemic causes of poverty and take appropriate measures can we create fairer opportunities for all in the long term and eliminate the stigma of poverty.